Uit: Thomas Verbogt- Perfecte stilte.

“Soms vind ik het leven een grote ruimte, een soort huis. Je bevindt je in een kamer, maar je hoeft maar een paar stappen te doen en dan ben je in een andere kamer en daar is het een paar jaar geleden en je zet nog een paar stappen en je loopt door de jaren waarin alles begon. Er is een trap naar boven en een naar beneden en via die trappen kom je terecht in alles wat nog komen gaat en dat is zo dichtbij dat je er eigenlijk al bent, maar dat dringt nauwelijks tot je door”…